ฟ้านั้นคงจะแกล้งกัน ให้ฉันเป็นคนที่หาดีไม่เจอ
ต่ำต้อยจนคนย่ำเหยียบ เศษเสี้ยวเม็ดดินอย่าหวังดวงดาวอย่างใคร
ยิ่งนับวันก็ยิ่งต้องเจอขวากหนาม สิ่งกีดขวางปิดหนทางมืดมน
ต้องแพ้คนที่เขานั้นมีมากมาย ถูกกดไว้ให้ฉันเหมือนไม่ใช่คน
ฉันขอไฟสักดวงที่มาสาดแสงให้สดใส
ทำให้เธอได้มองเห็นฉันสักครั้งได้หรือเปล่า
ขอเศษความสุขชั่วคราว ให้คนโดดเดี่ยวและเหงา
แค่ได้รักเธอก็พอ ไม่อาจขอให้มีเรา ก็รู้สุดท้ายจะเป็นเช่นไร
ยิ่งนับวันก็ยิ่งต้องเจอขวากหนาม สิ่งกีดขวางปิดหนทางมืดมน
ต้องแพ้คนที่เขานั้นมีมากมาย ถูกกดไว้ให้ฉันเหมือนไม่ใช่คน
ฉันขอไฟสักดวงที่มาสาดแสงให้สดใส
ทำให้เธอได้มองเห็นฉันสักครั้งได้หรือเปล่า
ขอเศษความสุขชั่วคราว ให้คนโดดเดี่ยวและเหงา
แค่ได้รักเธอก็พอ ไม่อาจขอให้มีเรา ก็รู้สุดท้ายจะเป็นเช่นไร
สุดท้าย อยู่คนละโลกอยู่ดี